İsmail Türüt’e neden kızıyorsunuz?

Agos, 21 Eylül 2007

Ona milliyetçiliğin en yüce değer olduğunu, Türk’ün Türk’ten başka dostu olmadığını, Ermeni’nin hain, Rum’un düşman, Yahudi’nin sinsi, Kürt’ün bölücü, komünistin Moskof ajanı olduğunu, Türkiye üzerine oyunlar oynandığını, vatanseverliğin tüm bu ‘tehdit’lere karşı savaşmakla olacağını, Türkiye üzerine plan yapanların cezasını bulacağını belletmemiş miydiniz?

“Bölücülere bir şey demeyenler bana yükleniyorlar” diye haklı davasına nasıl da kahramanca yeni merhaleler ekliyor Türüt. Şarkısının arkasında; her fırsatta da söyleyecek. MHP toplantılarında, Karadeniz gecelerinde göğsünü gere gere, sesine kahramanlık tınıları kata kata, övüne gövere söyleyecek şarkısını: Bırakın çan çalmayı, Ermenici olmayı.

Demokrat ve vatansever Anadolu’nun yakışıklı delikanlıları, güzel kızları, bıçkınları, asenaları, hoparlörlerin sesini kökleyecek her fırsatta: Ogün öyle desinler, bugün böyle desinler.

O günlerde “soruşturma gereğince” katil zanlısıyla kol kola poster fotoğrafı çektirenler, o günlerde katil zanlısıyla fotoğraf çektirenlere dava açılmasına gerek görmeyenler, o günlerde cinayet ihbarlarını dikkate almayan emniyet mensupları hakkında soruşturma açtırmayanlar, bugünlerde Türüt’e, ‘Ozan’ Arif’e, “Ağzınıza sağlık”tan başka bir şey mi diyecek? Hiç kimse vatanını satmaz Karadeniz’de. Türüt’ün katille suç ortağı türküsünü internetten dinleyip gaza gelen vatan evladı, “Tüm Ermenilerin anasını avradını...” diye başlayıp, “S.ktirin hepiniz Ermenistan’a gidin” diye devam eden yorumlar, milliyetçi destanlar döktürmeyecek, Elazığlı gakkoş yiğitler her Malatya maçında ‘Ermeni Malatya!’ sloganı atmayacak mı? Fatihalar Yasinler bitmez Karadeniz’de. 301’i kaldırmayan hükümetler, “Bir harfini bile değiştirtmeyiz” diyen muhalefetler, “Uygulamasını görelim” diyen vazgeçilmez bakanlar, Türklüğe hakaretten yargılanıp ceza alan tek medyatik şahsiyetin (ne tesadüf, bir Ermeni!) vurulup öldürülmesinin (bir tesadüf daha!) ardından “Örgüt bağlantısı yok!” diye şıppadak seviniveren polisler mi katillerin türkülerini susturmak, cinayeti övenleri derdest etmek için harekete geçecekler? Anladık var öcünüz, belli kuyruk acınız.

Cinayeti görüp vicdanının sesini ‘Hepimiz Ermeni’yiz’ sloganıyla dışavuranlar üzerinde terör estiren, cinayetin Türkiye üzerinde oynanmış dış mihraklı bir oyun olduğunu söyleyerek milliyetçi yelkenlere rüzgâr üfüren, 1915’te Ermenilerin yaşadığı felaketi inkâr eden Perinçek’i İsviçre davasında kahramanlaştıran siyaset ve medya beyleri, Türüt’ün türküsüyle aynaya bakıp günah mı çıkaracak? Millet böyle dolmayı, yutmaz Karadeniz’de. Gazetelerde okuyoruz, İzmir Barosu Başkanı Nevzat Erdemir, Türüt’ün türküsü için “Yurtsever duyguları şiirle, şarkıyla dile getirmek kutlanması gereken bir davranıştır” demiş. Vatanperver halkımızın ortak duygularını dile getirmediğini, yüce devletimizin kutsal altı okundan birini savunmadığını söyleyebilir miyiz? Türk ve İslam güneşi, batmaz Karadeniz’de.

İsmail Türüt’e neden kızıyorsunuz? Sizden ne bellediyse onu veriyor şarkılarında. O gün öyleyken bugün ondan bir ‘aferin’i neden esirgediğinizi de anlayamıyor.


Arifler

Türüt’ün ‘Plan Yapmayın Plan’ türküsü hakkında “Yurtsever duyguları şiirle, şarkıyla dile getirmek kutlanması gereken bir davranıştır” diyen İzmir Barosu Başkanı Nevzat Erdemir, Türkiye’de her türlü sorun karşısında sıkça tekrarlanan, sıkça tekrarlandığı için de doğru olduğu sanılan bir nakaratın kofluğunu gözler önüne sermiyor mu? “Eğitim şart!”

Oysa, Murat Belge’nin yazılarında sıkça dile getirdiği gibi, Türkiye’nin en başta gelen sorunlarından biri eğitimsizlik değil, bizatihi eğitimin kendisi.

6-7 yaşında mini mini bebelerin Andımız’la başlayan eğitim-öğretim macerasını gözünüzün önüne getirin bir. Bütün o Vatan-Millet-Sakarya edebiyatını, sıkıcı resmi törenleri, neden ezberlediğinizi bilmediğiniz şiirleri, formülleri, analitik düşünce adına okuldan ne aldığınızı düşünün. Mevcut eğitim sisteminin, “Bizde varken bu duruş, emiceniz olsa Buş” yaratıcılığında nice ‘Ozan’lar çıkarması –hem de ‘arif’inden– şaşırtıcı mı?