Bir roman

Müzik Uğruna, Ketil Bjørnstad, Metis

Norveçli yazar Ketil Bjørnstad herhangi bir şey ‘uğruna’ insanın kendini feda etmesine değer mi diye soruyor roman boyunca, alttan alta. Sanat için, kariyer için, çocuklar için, hep daha fazlasını elde etmek için kendinden ve diğer insanlardan, hayatın bin bir farklı macerasından vazgeçmeye, başka bir insan olmaya değer mi? Norveç’te, rekor kırmaya hazırlanan atletler misali yıllar yılı çalışarak klasik müzik eğitimi alan ve bu arada yarıştan yarışa koşan, uğraştıkları sanattan zevk almayı daha baştan unutmuş, büyüklerinin, anne babalarının, hocalarının hırslarıyla hormonlanmış egoları hayat karşısında savunmasız kalmış bir grup öğrencinin etrafında dönen roman, ailevi sorunları nedeniyle hayatın dertleriyle bir başına boğuşmak zorunda kaldığı için yalpalayarak da olsa kendi yolunu bulmaya çalışan genç Aksel Vinding’in hikâyesini anlatıyor. Müzik eğitimi, girilen yarışmalar, ailelerin ve otoritelerin baskıları acımasız bir doğal seleksiyon sistemi gibi işleyerek bu gençleri daha hayatlarının baharında içi boş harabe-insanlara çevirirken, Müzik Uğruna, çıkar yolun bütün bu dayatmalara sırt çevirip hayatı yeniden kazanmakta olduğunu söylüyor. Burada önerilen, sinizm ya da nihilizm değil, püfür püfür bir özgürlük. Yazarın, bütün bu tüketici çabalara değmeyeceğini fark ederek müzik çevresinden kopan Rebecca adlı kıza beslediği sempatiyi hissetmemek imkânsız. Kendisi de hayatı boyunca profesyonel olarak müzikle uğraşmış olan Bjørnstad, bizim “saz çalan olmaktansa kopan tel olmayı tercih eden” Çıplak Ayaklar Kumpanyası’nın manifestosunu görseydi çok mutlu olurdu herhalde.

20 Nisan 2007