Bir yara daha

21 Kasım 2004’te Mardin’in Kızıltepe ilçesinde, evlerinin önünde özel time bağlı polisler tarafından “emniyet güçlerine silahla saldırdıkları” gerekçesiyle öldürülen kamyon şoförü Ahmet Kaymaz ve 12 yaşındaki oğlu Uğur Kaymaz’la ilgili davanın 21 Mayıs 2007’de açıklanan gerekçeli kararı, olaydan dolayı kamu vicdanında açılan derin yaraya tuz basıyor. Hatırlanacaktır, güvenlik güçlerinin olayda silah kullanma yetkilerini aşıp aşmadıklarıyla ilgili davada dört polis beraat etmişti. Gerekçeli karar, Kaymazların polise on üç el ateş ettiğini, polislerin de görevlerini yerine getirerek ateş açtıklarını söylüyor.

Oysa olayın hemen ardından Kızıltepe’ye giden İnsan Hakları Derneği heyeti, yaptığı inceleme sonrasında şu tespitlerde bulunmuştu: “Otopsi raporunun incelenmesinde, Uğur Kaymaz’ın sağ ve sol eline 4, sırt bölgesine 9 adet olmak üzere toplam 13 merminin isabet ettiği, bunlardan 9 tanesinin yakın mesafeden (50 cm.nin altında) yapılan atışlarla oluştuğu …Ahmet Kaymaz’ın uyluk ve sol eline 2, göğüs kısmına 4, sırt bölgesine 2 adet olmak üzere toplam 8 merminin isabet ettiği, bunlardan sekizinin de yakın mesafeden yapılan atışlarla oluştuğu …tespit edilmiştir. Atışların farklı yönlerden değil, maktullerin vücutlarına isabet eden ilk atışlar sonrasında, bedenlerinin aldığı yeni pozisyona göre aynı yönlü atış sonucu olma ihtimalinin yüksek olduğu tespit edilmiştir.”

Ardında sadece mavi okul önlüğüyle çekildiği bir fotoğraf ve ayağı terlikli hayalini bırakan küçük Uğur’un ve babası Ahmet’in öldürülmesi, anlaşılıyor ki başka pek çok yara gibi vicdanlarımızda usul usul kanamaya devam edecek.
25 Mayıs 2007